အချိန်တခုခုရဲ့ နောက်ဆုံးဆိုတာ မသိခဲ့ခင် တချိန်တုန်းက သွားခဲ့ဖူးတဲ့ ခရီးစဉ်တခုအကြောင်း။
အချိန်တခုခုရဲ့ နောက်ဆုံးဆိုတာ မသိခဲ့ခင် တချိန်တုန်းက သွားခဲ့ဖူးတဲ့ ခရီးစဉ်တခုအကြောင်း။
ကျနော့်စိတ်ထဲ အိမ်မက်တွေထဲ ဖျောက်ဖျက်မရတဲ့ ဇာတ်ကြောင်း။ ပြီးတော့ ဒီနေ့ထိ ပြောစမှတ်ပြုနေရဆဲ ဆိုးရွားတဲ့ အတွေ့အကြုံတခု။
ကျနော် သူ့ကဗျာတွေနဲ့ကြီးပြင်းခဲ့တာပါ။ ကဗျာရေးဖြစ်ဖို့နဲ့ လူတွေကို ချစ်တတ်ဖို့၊ ကျေးလက်နဲ့ သဘာဝကို ချစ်ဖို့နဲ့ ရိုးသားဖို့အတွက် သင်ကြားပေးခဲ့တယ်။ ဒီ Podcast နဲ့ ကျနော် ဂါရဝပြုလိုက်ပါတယ်။
တချို့ယောက်ျားတွေဟာ အသည်းကွဲတဲ့အချိန်တွေမှာ ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ လုပ်တတ်ကြပါတယ်။ အမျိုးသမီးတွေ ဓမ္မတာလာချိန်မှာလိုမျိုးပေါ့။
ကျနော်တို့ ချစ်ရတဲ့အရာတွေ ကွယ်ပျောက်သွားကြလို့ရှိရင် ကျနော်တို့ သိပ်ခံစားကြရပါတယ်။ သက်ရှိဖြစ်ဖြစ်၊ သက်မဲ့ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့။ သိပ်ချစ်ရတဲ့ ဘီယာဆိုင်ကလေးတဆိုင် ကွယ်ပျောက်သွားခဲ့ဖူးတဲ့အကြောင်း ပြောပြချင်တယ်။
လူတွေဟာ ဘိုးဘေးတွေရဲ့ ဆုံးမသွန်သင်မှုတွေ၊ ဘာသာတရားတွေရဲ့ လမ်းညွှန်မှုတွေနဲ့အတူ နေ့စဉ်ဘဝမှာ ကောင်းအောင်နေထိုင်ကြတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ရှေးကဖြစ်ခဲ့တဲ့အမှားတွေကို သင်ခန်းစာယူရင်း အနာဂါတ်ကို ပိုလှအောင်ဖန်တီးကြတယ်ပေါ့။ ဒီတိုင်းသာဆိုရင် လူတွေဟာ အရင်ထက်ပိုပြီး လိမ္မာလာစရာရှိပါတယ်။ တကယ်ရော ဟုတ်သလား...?
မြို့သားနဲ့တောသားပြဿနာအစနဲ့ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို ဘယ်လိုဂျင်းထည့်ခဲ့ပြီး ဘယ်လို ဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ...?
သတင်း၊ ဆောင်းပါးနဲ့ ဖန်တီးစာတွေ ရေးတယ်။ စာရေးခြင်းနဲ့ပဲ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုတယ်။ ကဗျာတွေကို ချစ်တယ်၊ ဂစ်တာ နည်းနည်း တီးတယ်။ Blues ကို သစ်ရွက်ခြောက်တွေကြား ခံစားတယ်။ ရံဖန်ရံခါ Heavy Metal တွေ နားထောင်တယ်။ Fixed Gear စက်ဘီး စီးတယ်။ ဘာသာတရားကိုးကွယ်မှုကို လေးစားပေမယ့် မယုံကြည်ဘူး။