သစ္စာရှိမှုပေါ် အမြင်တစ်ခု
ပြဿနာက ဝေဖန်နိုင်ရဲတဲ့သတ္တိတွေ မရှိကြသလို အားလုံး ပါးစပ်ပိတ်၊ တိတ် “အားလုံး ကောင်းပါသည်ခင်ဗျား” နေကြတယ်။
စံလွဲနေတဲ့ လောက
ခင်ဗျားတို့ တန်ဖိုးထားတဲ့ “စံ” တွေက သူတို့ တန်ဖိုးထားတဲ့ “စံ”တွေနဲ့ မတူသလို သူတို့လေးစား အားကျနေကျသူတွေဟာ ခင်ဗျားတို့ လေးစားအားကျနေသူတွေ မဟုတ်လို့ပါပဲ။
ဘားအံသွား တောလား
ကရင်ပြည်နယ်ဆိုတာကလည်း ရိုးရာယုံကြည်မှုတွေနဲ့အတူ “ဘာသာရေးကိုင်းရှိုင်းမှု မြင့်မား” ကြတယ်။ လက်နက်ကိုင်တွေနဲ့အတူ ဘာသာရေးအဖွဲ့အစည်းတွေရဲ့ ဩဇာကလည်း ကြီးမားနေဆဲပါပဲ။ ဒေသခံတွေအဖို့တော့ ပြဿနာတခုအကြောင်း စလိုက်ရင် ဒီလို အဖွဲ့အစည်း၊ ဩဇာကြီးမှုတွေကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားပြောလေ့ရှိကြတယ်။ ရပ်တန့်နေတာတွေ၊ တွန့်ဆုတ်နေတာတွေဟာ သူ့ရဲ့နောက်ခံသမိုင်းနဲ့အတူ နက်နက်နဲနဲ ရှိကြမှာပါပဲ။
ဘာကြောင့် နေရာပေး ဆက်ဆံနေကြသလဲ
ဒီလိုကျင့်ဝတ်မညီတဲ့၊ ကိုယ့် ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ကို တန်ကြေးဖြတ်တဲ့ သတင်းထောက်တွေကို တခြားသတင်းထောက်တွေက နေရာပေးပြီး ဘာလို့ ဆက်ဆံနေကြသေးသလဲ ဆိုတာပါပဲ။ ဘာလို့လဲ....?
သဗ္ဗလိဂ် ဂျမာ့အ်သ် အဖွဲ့ဝင်တွေ ဘယ်ရောက်နေလဲ
သဗ္ဗလိဂ် ဂျမာ့အ်သ် တွေ့ဆုံမှုဟာ မတ် ၁၃ ကနေ ၁၅ ထိ သုံးရက်ကြာခဲ့ပြီး နိုင်ငံအနှံ့က လူထောင်ချီ လာရောက် စုဝေးခဲ့ကြပါတယ်။ စုဝေးနေချိန်ဟာ အိန္ဒိယမှာ စတင်ပြီး lockdown လုပ်ဖို့ ပြင်ဆင်နေချိန်ပါပဲ။ ဒေလီက ဘာသာရေးပြင်းထန်သူ မွတ်စလင် ဝေဖန်ရေးဆရာတွေကတော့ “ဒီလိုဖြစ်မယ်မှန်းသိရင် အစကတည်းက ခွင့်မပြုခဲ့သင့်ဘူး” ဆိုပြီး ဒီ လူထောင်ချီပွဲကြီးကို ခွင့်ပြုပေးခဲ့မှုအတွက် အစိုးရကို တုံ့ပြန်ဝေဖန်ပါတယ်။
ICJ အနိုင်အရှုံးနဲ့ မွတ်စလင်တို့ရဲ့ အကြောက်တရား
အစွန်းနှစ်ဖက်မျှတစွာနဲ့ ရေရှည်အတူတကွ ငြိမ်းချမ်းစွာနေထိုင်ရေးကို ရှေးရှုတဲ့ မွတ်စလင်တွေကတော့ လာမယ့်နေ့ရက်တွေကို စိုးရိမ်နေကြပါတယ်။
ဘီဘီစီနဲ့ ဂျိုရွှာဝေါင်း
ကျနော်တို့ဆီက ဟိုအရေး၊ ဒီအရေး ဆောင်ရွက်နေသူ အတော်များများဟာ နိုင်ငံရပ်ခြား အဖွဲ့အစည်းတွေရဲ့ သမုတ်ပေးမှု၊ မြှောက်ပေးမှုကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို လူတန်းစား တခုခု၊ လှုပ်ရှားမှုတခုခုရဲ့ ခေါင်းဆောင်၊ ရှေ့ဆောင်ဦးရွက်ပြုသူ စသဖြင့် သူတပါးကပ်ပေးတဲ့ တံဆိပ်တခုအောက်....
မွတ်စလင်တွေအကြောင်း ဘာကြောင့် ရေးရသလဲ
အနေဝေးရင် သံသယများပါတယ်။ စကားမပြောဖြစ်ရင် နားလည်မှု မရှိနိုင်ပါဘူး။ သံသယဆိုတာ ပြဿနာဖြစ်ဖို့အတွက် အကောင်းဆုံး လမ်းစ (မီးစ) လည်းဖြစ်ပါသေးတယ်။
စာဖတ်သူက ဆုံးဖြတ်ပါလိမ့်မယ်
မီဒီယာတခု ကောင်းတယ် မကောင်းဘူး၊ ဘက်လိုက်တယ် မလိုက်ဘူးဆိုတာကို စာဖတ်သူတွေသာ ဆုံးဖြတ်တာပါ။ ကိုယ်ဘာသာလိုက်ပြီး "ငါတို့မီဒီယာ ဘက်မလိုက်ဘူးကွ" လို့ ပြောနေလို့ မရပါဘူး။ အစိုးရကလည်း ဆုံးဖြတ်တာမဟုတ်သလို မီဒီယာအချင်းချင်းလည်း "တံဆိပ်ကပ်" ပေးလို့ မရပါဘူး။
ဇူကာဘတ်ဆီက လွတ်အောင်ပြေးကြ
ကွန်ပျူတာအလွန် လက်တဝါးစာ ဖန်သားပြင်ပေါ် အကြိမ်ကြိမ်အလီလီ အထက်အောက် ရွှေ့နေရတဲ့ ခေတ်မှာ ဆိုရှယ်မီဒီယာဆီက “လွတ်အောင်ပြေးရင်ပြေး၊ မပြေးရင် သူ့ဒဏ်ကို ခံတော့” ဆိုပြီး ဖြစ်လာပါတော့တယ်။